ikinin biri.

barda oturuyoruz.karşımda biri var.ama bir saniye.kim karşımdaki?ismi neydi?evet konuşuyor sözcükler havada uçuşuyor arada kulak veriyorum yakalamak için ama olmuyor hep ıskalıyorum.sanki bi yerden tanıdık gibi.okuldan mıydı ki? sanırım değil.bakıyorum gözlerimi kısıyorum iyice.yok olmuyor.görüntü net değil cok bulanık.derslerden bahsediyor bozuntuya vermemek için kafa sallıyorum.gülümsüyorum sürekli.bu kötüye işaret.sürekli gülümseyemezsin hey kendine gel.sarhoşta değilim.adisyona bakıyorum bu ilk bardak.kalkıp gitsem mi ki? ya da ismini sorsam ayıp mı olur?

insanlara yabancılaşmak ya da insanların yabancılaşması.hangisi bana vurmuş bugün.evet iki kişiyiz masada.ama ben tekim.yalnızım.bakıyorum göremiyorum.kulak kesiliyorum duyamıyorum.tek kişilk düet gibi bu.zor bi oyun içindeyim.tek kişi olsam sessizliğimi kendim daha iyi cekebilirim belki.ama karşımdaki seslerin sessizliği kulaklarımı acıtıyor.kelimeler doğru notada gelin lütfen cümlede yerlerinizi saptırmayın.daha fazla dayanamıycam.

kem küm ediyorum eminim ki sacmalıyorum karşımdaki yabancıya.gitmem gerek diyorum.kalkıyorum yavaşca sıyrılıyorum barın gülümseyen kahkaha atan ama can cekişen insanlarından.arkama bakmıyorum.

evet dışarısı karanlık.temiz bir hava var.hangi sokakta oldugumu bilmeden yürüyorum yagmurun altında.sanırım biraz daha iyiyim.yalnızlık paylaşılmaz paylaşılırsa yalnızlık olmaz demiş özdemir asaf.ne güzel demiş.iyi ki kalkmışım belkide kaçmışım diyorum kendime.şu an kendimle başbaşayım.iç monoloğumu yazıyorum.

yalnızım,mutluyum.zaman gectikçe yalnızlıktan kaçamıyacağımı daha iyi anlıyorum.insanlar bana her zaman bir adım uzakta olacak.ben yine bana kalacağım sonunda.kendimle iyi geçinmeliyim.öhöm.